Yeni bir sehir yeni bir başlangıc diyerek cıkmıstım yola cunku düşüncelerimin normal olmadıgını o zamanda biliyordum. Sanırım kızlardan hoşlanıyorum ben ama nasıl olur demeden de duramıyordum. neyse okula başladım küçük bir yer oldugu için çabuk arkadaş edindim. bi altı ay kadar sonra aklımda ki bu düşünceler ucup gitmiş yerini başka endişeler almıştı. bütün arkadaşlarımın bi sevgilisi yada hoşlandıgı birileri vardı ama benim gönlüm nedense bomboş o yaşlarda ergenliğinde etkisiyle tek problemim bu olmustu arkadaşlarıma anlatacağım hayali sevgililer üretmeye başladım.
Aslında biraz daha normaldi diğer yaşadıklarımı düşününce masumaneydi. cok sıkı arkadaşlıklar kurmustum ama coğu oturdugumuz semt yuzunden erkekti. 25 arkadasım varsa 5 kızdı diyebilirim. erkeklerle beraber futbol oynayıp iddaa kuponu dolduruyodum kızları kesiyoduk birlikte. kızlardansa erkeklerle vakit geçirmek daha cok hoşuma gidiyodu. birlikte tavla batak okey oynuyoduk.
ama hep bi tarafım eksik kalıyodu. SEVGİ...
annem babam çalışıyordu akşama kadar evde bi başıma kalıyorum. konusmak istiyorum bugun ne yaptım falan gibi ama annem yorgun yatıyor babamsa tv karsısında elinde kumanda agzımı açsam bişi izliyorum diyip susturuyor. sucu onlara yüklemek istemiyorum ama belki bu kadar kendimle başbaşa kalmasam; sanırım sevgiyi başka kollarda aramazdım. ama olan oldu. başıma gelenlerin en büyük sorumlusunun ben oldugumu biliyorum kendi tercihlerimdi yaşadıgım herşey altında ne yatarsa yatsın...
bu boşlugu arkadaşlarımla onlarla birlikte bi ton haytalık yaparak gecirdim o 2 yıl boyunca, okuldan kaçmayı bile o zaman öğrendim. daha öncesinde devamsızlık yaparsam sınıfta kalacağımı düşünecek kadar saftım sanırım :)
ve sonunda aşkı buldum daha dogrusu o beni buldu içimdeki boşlugu dolduracak kişiyle tanıstım... o da bir sonraki yazımda ;)
İMZA
BİR NEMFOMANİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder